Marzenia

Niebo i my.
Gwiazdy i światło.
Obudź to w sobie.
Popłyń po drodze swojego życia.
Ono jest tuż przed nami.
Uwierz niebo jest na ziemi.
Czeka na Ciebie.
Dotknij jego błękitu.
Lecimy, nie ma czasu.
      E.K.

Wierzbowa nuta. Spokojna rezolutnie smutna. Dodaje blasku bieli polskim strofom. Otwiera niebo, nad wiersza głową /om/.

Każdy jest w moim sercu.
To daje mi mocy. 
Opowiadając o swoich uczuciach. 
Zapraszam wszystkich w podniebna wyprawę.
                    Dotykajmy siły wszechświata.
                                            E.K. 
  

Buk

Bóg kiedyś powiedział.

Nie lękajcie się mnie i uwierzcie.

Czy buk lęka się Boga?

Twardy stalowy leśny tytan.

Konarami prawdy łączy się z niebem.

Ufa swojej sile drewna.

Trwa bez strachu natury.

Buk to lasu majestat.

Dotyka leśnego boga.

Brzoza

    Biel kory, jak odgłos błękitnego nieba.

    Rozdziera płaszczyznę delikatnego powietrza.

    Zataczając koła ku, słonecznemu dotykowi.

    Okręgami pnąc się ku szczytom chmur.

    Ziemia drażniona odgłosem korzeni.

    Afirmuje szelest brzozowego nektaru.

                     Brzozo, piękny drewniany leśny odgłosie.

                     Zostań na zawsze,

                             w gaju delikatnych leśnych wibracji.

                                                                                    E.K.